Camera lucida is het laatste werk van Roland Barthes. Het vormt een afsluiting van zijn oeuvre die in stijl en timing op bijna pijnlijke wijze samenvalt met zijn overlijden. In dit indringende essay onderzoekt Barthes met een zeldzame combinatie van filosofische precisie en persoonlijke overgave de vraag: wat maakt dat een foto je werkelijk treft?
Zijn vertrekpunt is ongebruikelijk en moedig: een jeugdportret van zijn overleden moeder. Vanuit die ene afbeelding ontvouwt zich een kwetsbare en diepgravende meditatie over rouw, herinnering en de essentie van fotografie.
Barthes doet wat weinigen kunnen: de fotografie samenvatten in een analyse van zijn eigen ontroering. Hij koppelt de helderheid van een denker aan de stijlgevoeligheid van een literaire auteur. Camera lucida is doordrongen van zijn streven naar fijnzinnigheid, in dit boek vloeien het intieme en het intellectuele op uitzonderlijke wijze samen.
–
Roland Barthes (1915–1980) was een toonaangevend denker, essayist en semioticus. In zijn latere werk, waaronder Fragments d’un discours amoureux en La Chambre claire, verkent hij de grenzen van auteurschap, tekst en visuele representatie. Barthes schreef met precisie en esthetische kracht, balancerend tussen systeemkritiek en persoonlijke sensibiliteit.
Jeanne Holierhoek (1947) vertaalde eerder een biografie van Roland Barthes, evenals talrijke werken uit de Franse filosofie, onder andere van Michel Foucault, Simone de Beauvoir, Didier Éribon en Catherine Malabou.
