Hieronymus (ca. 340 n.Chr.) was de meest geleerde kerkvader van zijn tijd en het grote voorbeeld van Erasmus. Deze biografie schreef Erasmus als inleiding bij de Bazelse uitgave van Hieronymus’ verzameld werk (1516). Hieronymus gold aan het begin van de 16e eeuw voor velen – en zeker voor Erasmus – als het prototype van de humanist-geleerde bij wie de antieke cultuur en de christelijke levenshouding elkaar niet uitsluiten, maar aanvullen.
Hieronymus was een briljant linguïst en exegeet. Hij maakte een Latijnse vertaling van het Oude en Nieuwe Testament, die gedurende vele eeuwen de officiële Bijbeltekst zou blijven. Daarnaast schreef hij commentaren op de profeten, referentiewerken en talloze brieven, waarvan er meer dan honderd bewaard zijn gebleven.
Wat dit werk typisch Erasmiaans maakt, zijn de terloopse opmerkingen van Erasmus. Theologen en prelaten – evenals het gesjacher en gesjoemel in de curie – worden duchtig bekritiseerd. De pen van Erasmus is net zo scherp als die van Hieronymus, zijn stijl even onnavolgbaar en zijn gedrevenheid even groot.
